iyi ki doğdun ablacım....
doğumgünü çocuğuna...
Bizim zamanımız da küçükler büyüklerin kıyafetlerini giyerlerdi ardından
O yetmez gibi sana hayatında hep bu kıyafetlere benzer izler bıraktım.
Bu izlerle yürümeye çalışmak zordu biliyorum.
Ama sen harika bir eser çıkardın.
Senin Ablan olduğum için gurur duyuyorum….
------
Biz çocukken dileklerimiz gerçek olurdu.
Bir gün bir oyun arkadaşı diledim
Sen geldin….
İlk karşılaşmamızdı unutmuyorum
Ben ağlıyorum diye ağlamaya başlamıştın…
Sonraları birlikte ağladık canımızı yakanlara karşı.
Büyüdükçe kendinden büyük çocukların üzerine yürümeye başladın
Ama ablamı dövüyorlar diye,
Bense okula giderken
Elini tuttuğumda farkettim ilk “abla” olduğumu…
Herkes kardeşine atarken evde kırılan bardağın suçunu
Biz ben yaptım diye suça atladık zamanla…
Tatilleri iple çekerdik birliket oynamak için.
Kıskandık birbirimizi bazen,
Bazen başkalarından kıskandık diğerimizi…
Sen ablasın sözünden nefret ettiğim zamanlar oldu,
Ama ben senin ablanım diye sızlandığım da…
Günler günleri kovaladı….
Başka şehirlerde boy attık,
Başka şehirlerde serpildi ümitlerimiz,
Ama uzak olmadık hiç birbirimize…
Ve bir gün babaevine döndüğümde bulduğum bir defterle öğrendim aslında ne kadar aynı olduğumuzu ...
Bana dünyanın en güzel iki hediyesini verdin,anne oldun
Şimdi hangimizin abla hangimizin kardeş olduğunu bazen anlamadığımız bu yaşlara geldik
Abla kardeşten çok arkadaş olmayı dost olmayı öğrendik.
Yıllar geçip yaşa alsaktan ben hala yüzüne baktığımda “ama ablamı dövüyorlardı” diyen küçük kızı görüyorum.
İyi ki doğdun ablacım…
İyi ki varsın…
Seni çok seviyorum.
Doğumgünün kutlu olsun.
Bizim zamanımız da küçükler büyüklerin kıyafetlerini giyerlerdi ardından
O yetmez gibi sana hayatında hep bu kıyafetlere benzer izler bıraktım.
Bu izlerle yürümeye çalışmak zordu biliyorum.
Ama sen harika bir eser çıkardın.
Senin Ablan olduğum için gurur duyuyorum….
------
Biz çocukken dileklerimiz gerçek olurdu.
Bir gün bir oyun arkadaşı diledim
Sen geldin….
İlk karşılaşmamızdı unutmuyorum
Ben ağlıyorum diye ağlamaya başlamıştın…
Sonraları birlikte ağladık canımızı yakanlara karşı.
Büyüdükçe kendinden büyük çocukların üzerine yürümeye başladın
Ama ablamı dövüyorlar diye,
Bense okula giderken
Elini tuttuğumda farkettim ilk “abla” olduğumu…
Herkes kardeşine atarken evde kırılan bardağın suçunu
Biz ben yaptım diye suça atladık zamanla…
Tatilleri iple çekerdik birliket oynamak için.
Kıskandık birbirimizi bazen,
Bazen başkalarından kıskandık diğerimizi…
Sen ablasın sözünden nefret ettiğim zamanlar oldu,
Ama ben senin ablanım diye sızlandığım da…
Günler günleri kovaladı….
Başka şehirlerde boy attık,
Başka şehirlerde serpildi ümitlerimiz,
Ama uzak olmadık hiç birbirimize…
Ve bir gün babaevine döndüğümde bulduğum bir defterle öğrendim aslında ne kadar aynı olduğumuzu ...
Bana dünyanın en güzel iki hediyesini verdin,anne oldun
Şimdi hangimizin abla hangimizin kardeş olduğunu bazen anlamadığımız bu yaşlara geldik
Abla kardeşten çok arkadaş olmayı dost olmayı öğrendik.
Yıllar geçip yaşa alsaktan ben hala yüzüne baktığımda “ama ablamı dövüyorlardı” diyen küçük kızı görüyorum.
İyi ki doğdun ablacım…
İyi ki varsın…
Seni çok seviyorum.
Doğumgünün kutlu olsun.
Yorumlar
Yorum Gönder